Anoskopia
Anoskopia to metoda diagnostyczna pozwalająca na ocenę kanału odbytu i końcowego odcinka
odbytnicy. Lekarz przy pomocy krótkiego wziernika dokonuje wzrokowej oceny badanego odcinka
przewodu pokarmowego. W trakcie anoskopii istnieje możliwość pobrania wycinka tkanki podejrzanej o
przemianę chorobową w celu jego przesłania do badania histopatologicznego. W niektórych sytuacjach
przydatne może być wykonanie badania z użyciem toru wizyjnego (videorektoskopia).
Anoskopia jest przydatna w diagnostyce takich stanów jak między innymi:
- choroba hemoroidalna, w tym monitorowanie pacjentów po zabiegach skleroterapii i zabiegu
gumkowania metodą Barrona - polipy odbytnicy i kanału odbytu, anoskopia pozwala odnaleźć zmiany na podłożu, których może rozwinąć się rak jelita grubego lub rak kanału odbytu
- guzy odbytnicy i kanału odbytu (w tym rak jelita grubego i rak kanału odbytu)
- zmiany zapalne (wrzodziejące zapalenie jelita gruboego, choroba Leśniowskiego-Crohna)
- kłykciny kończyste (jedna z chorób wenerycznych będąca wynikiem zakażenia wirusem HPV)
- przetoki okołoodbytowe
- ustalenie przyczyny biegunek, zaparć, krwawień z odbytnicy i odbytu
Przygotowanie do badania:
W większości przypadków nie ma konieczności wykonywania dodatkowych badań przed rektoskopią i
nie ma konieczności specjalnego przygotowywania do badania, ale często dla większego komfortu
polecane jest przygotowanie się lewatywą, tak jak do rektoskopii. Kwestię przygotowania do badania
należy omówić z lekarzem kierującym na badanie. Należy poinformować lekarza wykonującego badanie
o wszystkich przyjmownacyh lekrach, o chorobach na które pacjent się leczy, a także należy zabrać ze
sobą na wizytę komplet wyników badań i dokumentacji medycznej.
Gumkowanie hemoroidów = Zabieg Barrona
(leczenie choroby hemoroidalnej metodą gumkowania)
Guzki krwawnicze odbytu, nazywane często hemoroidami to struktura anatomiczna, którą posiada
każdy zdrowy człowiek. Można opisać je jako „poduszki naczyniowe” pełniące rolę uszczelniającą aparat
zwieraczowy. Jak każdy narząd, także guzki krwawnicze mogą ulec przemianie chorobowej, co objawia
się najczęściej świądem/pieczeniem, uczuciem dyskomfortu oraz wilgotnym wysiękiem w okolicy odbytu
oraz krwawieniami z odbytu. Stan ten ten definiujemy jako chorobę hemoroidalną.
Zabieg Barrona („gumkowanie”) polega na założeniu na kolumnę hemoroidalną gumowych
opasek, które powodują po pewnym czasie (zazwyczaj od 7 do 14 dni), zwłóknienie i oddzielenie się
tkanki hemoroidalnej, co prowadzi do redukcji ilości chorej tkanki. Zabieg nie wymaga znieczulenia, jest
praktycznie bezbolesny, a jego wykonanie trwa kilka do kilkunastu minut. Jest to metoda skuteczna,
dająca dobre efekty. Zabieg Barrona jest metodą bezpieczną, do powikłań dochodzi rzadko. Zazwyczaj
dochodzi do niewielkiego, nieistotnego klinicznie, krwawienia w momencie oddzielania się
zagumkowanej tkanki hemoroidalnej i jest zjawisko niejako wpisane w tę metodę leczenia, nie wiążące
się poważnymi konsekwencjami. Do poważnych krwawień dochodzi bardzo rzadko. Przeciwskazaniami
do zabiegu są: obecność aktywnych ostrych procesów zapalnych, skaza krwotoczna, leczenie
antykoagulantami.
W większości przypadków nie ma konieczności wykonywania dodatkowych badań przed
zabiegiem gumkowania guzków krwawniczych odbytu. Wieczorem w przeddzień zabiegu należy
wykonać lewatywę przy pomocy gotowego preparatu (np. Enema, dostępny bez recepty w aptece). Rano
w dniu zabiegu, kilka godzin przed zabiegiem ponownie należy wykonać lewatywę. W dniu zabiegu
pacjent powinien być na czczo. Zazwyczaj należy przyjąć wszystkie leki przyjmowane na stałe (wyjątek
mogą stanowić leki obniżające stężenie glukozy we krwi stosowane przez osoby chore na cukrzycę oraz
leki wpływające na krzepnięcie krwi). Dawkownie leków w dniu badania zostanie ustalone z lekarzem
kierującym na badanie, którego należy poinformować o wszystkich przyjmowanych lekach i chorobach,
na które pacjent się leczy. Należy także zabrać ze sobą na wizytę komplet wyników badań i dokumentacji
medycznej.
Rektoskopia
Rektoskopia to metoda diagnostyczna pozwalająca na ocenę końcowego odcinka jelita grubego
(tzn. odbytnicy i kanału odbytu). Lekarz przy pomocy wziernika dokonuje wzrokowej oceny błony
śluzowej jelita. W trakcie rektoskopii istnieje możliwość pobrania wycinka tkanki podejrzeanej o
przemianę chorobową w celu jego przesłania do badania histopatologicznego. W niektórych sytuacjach
przydatne może być wykonanie badania z użyciem toru wizyjnego (videorektoskopia).
Rektoskopia jest przydatna w diagnostyce takich stanów jak między innymi:
- polipy odbytnicy i kanału odbytu, w tym pozwala odnaleźć zmiany na podłożu, których może rozwinąć się rak jelita grubego lub rak kanału odbytu
- guzy odbytnicy i kanału odbytu
- zmiany zapalne (wrzodziejące zapalenie jelita gruboego, choroba Leśniowskiego-Crohna)
- kłykciny kończyste (jedna z chorób wenerycznych będąca wynikiem zakażenia wirusem HPV)
- choroba hemoroidalna
- przetoki okołoodbytowe
- ustalenie przyczyny biegunek, zaparć, krwawień z odbytnicy i odbytu
Przygotowanie do badania:
W większości przypadków nie ma konieczności wykonywania dodatkowych badań przed rektoskopią.
Wieczorem w przeddzień badania należy wykonać lewatywę przy pomocy gotowego preparatu (np.
Enema, dostępny bez recepty w aptece). Rano w dniu badania, kilka godzin przed badaniem ponownie
należy konać lewatywę. W dniu badania pacjent powinien być na czczo. Zazwyczaj należy przyjąć
wszystkie leki przyjmowane na stałe (wyjątek mogą stanowić leki obniżające stężenie glukozy we krwi
stosowane przez osoby chore na cukrzycę oraz leki wpływające na krzepnięcie krwi). Dawkownie leków
w dniu badania zostanie ustalone z lekarzem kierującym na badanie, którego należy poinformować o
wszystkich przyjmowanych lekach i chorobach. Należy także zabrać ze sobą na wizytę komplet wyników
badań i dokumentacji medycznej.
Skleroterapia guzków krwawniczych odbytu
(leczenie choroby hemoroidalnej metodą skleroterapii)
Guzki krwawnicze odbytu, nazywane często hemoroidami to struktura anatomiczna, którą posiada
każdy zdrowy człowiek. Można opisać je jako „poduszki naczyniowe” pełniące rolę uszczelniającą aparat
zwieraczowy. Jak każdy narząd, także guzki krwawnicze mogą ulec przemianie chorobowej, co objawia
się najczęściej świądem/pieczeniem, uczuciem dyskomfortu oraz wilgotnym wysiękiem w okolicy odbytu
oraz krwawieniami z odbytu. Stan ten ten definiujemy jako chorobę hemoroidalną.
Skleroterapia jest małoinwazyjną metodą leczenia choroby hemoroidalnej, którą można z
powodzeniem stoswać w I, II i III stopniu zaawansowania choroby. Polega ona na ostrzykiwaniu kolumny
hemoroidalnej substancją sklerotyzującą (polidokanol), która powoduje zwłóknienie, obkurczenie i
zamknięcie ostrzykniętej tkanki hemoroidalnej. Zabieg wykonywany jest pod kontrolą toru wizyjnego z
kamerą, co zapewnia precyzyjne podanie substancji sklerotyzującej.
Zabieg nie wymaga znieczulenia, jest praktycznie bezbolesny, a jego wykonanie trwa kilka do
kilkunastu minut. Jest to metoda skuteczna, dające efekty u blisko 90% chorych. Do nawrotów choroby
dochodzi rzadko. Skleroterapia jest zabiegiem bezpiecznym o niewielkim ryzyku wystąpienia powikłań,
jednakże nie istnieje żadna metoda zabiegowa, która nie byłaby choćby teoretycznie związana z
możliwością wystąpienia powikłań. Ciężkie, zagrażające życiu powikłania (takie jak wstrząs
anafilaktyczny czy martwica ściany odbytnicy) zdarzają się niezmiernie rzadko. Do potencjalnych
możliwych powikłań zabiegu należą także: wystąpienie dolegliwości bólowych, ropni, owrzodzeń,
masywnych krwawień, bliznowacenie anodermy, nietrzymanie stolca spowodowane zaburzeniami
różnicowania między gazową, płynną i stałą treścią jelitową. Jednakże w tym miejscu jeszcze raz warto
powtórzyć i podkreślić, że skleroterapia jest metodą bezpieczną, ryzyko wystąpienia powikłań jest bardzo
małe.
Przeciwskazaniami do zabiegu są: obecność aktywnych ostrych procesów zapalnych, skaza
krwotoczna, leczenie antykoagulantami, a także ciąża oraz obecność ubytków w przegrodzie
międzyprzedsionkowej i/lub międzykomorowej serca.
W większości przypadków nie ma konieczności wykonywania dodatkowych badań przed
zabiegiem skleroterapii guzków krwawniczych odbytu. Wieczorem w przeddzień zabiegu należy
wykonać lewatywę przy pomocy gotowego preparatu (np. Enema, dostępny bez recepty w aptece). Rano
w dniu zabiegu, kilka godzin przed zabiegiem ponownie należy wykonać lewatywę. W dniu zabiegu
pacjent powinien być na czczo. Zazwyczaj należy przyjąć wszystkie leki przyjmowane na stałe (wyjątek
mogą stanowić leki obniżające stężenie glukozy we krwi stosowane przez osoby chore na cukrzycę oraz
leki wpływające na krzepnięcie krwi). Dawkowanie leków w dniu badania zostanie ustalone z lekarzem
kierującym na badanie, którego należy poinformować o wszystkich przyjmowanych lekach i chorobach,
na które pacjent się leczy. Należy także zabrać ze sobą na wizytę komplet wyników badań i dokumentacji
medycznej.
Nasi proktolodzy
