Kiła jest chorobą weneryczną zaliczaną do chorób zakaźnych przenoszonych drogą płciową. Mimo że wielu osobom wydaje się, że w dzisiejszych czasach nie stanowi ona zagrożenia, wciąż odnotowuje się wiele nowych przypadków tego schorzenia. Zakażeniu kiłą sprzyja niedostateczna wiedza na temat chorób wenerycznych oraz ich profilaktyki, co dodatkowo utrudnia odpowiednio wczesne wykrycie symptomów. Warto więc dowiedzieć się, jak wyglądają pierwsze objawy i leczenie kiły w naszym centrum medycznym, aby nie dopuścić do poważnych powikłań choroby.
Kiła – co to jest?
Kiła to choroba wywoływana przez bakterię – krętka bladego (Treponema pallidum), która zaliczana jest do grupy chorób wenerycznych. Schorzenie często nazywane jest również syfilisem. Do zakażenia bakterią może dojść podczas stosunku płciowego – zarówno kontaktu seksualnego dopochwowego, jak i oralnego. Zdarza się tak, kiedy u zakażonej osoby zmiany kiłowe pojawiają się w gardle lub jamie ustnej, co dodatkowo zwiększa także ryzyko zakażenia podczas pocałunku.
Co istotne, u niemowląt może pojawić się kiła wrodzona, jeśli krętek blady przedostanie się przez łożysko kobiety ciężarnej do płodu. Zjawisko to stanowi poważne zagrożenie dla dziecka. Po przedostaniu się do organizmu krętek blady rozpoczyna intensywne namnażanie, dzięki czemu może przenosić się do pozostałych części ciała poprzez skażoną krew i układ chłonny. W efekcie objawy kiły mogą wystąpić nie tylko w okolicach narządów płciowych, ale również innych układów, w tym ośrodkowego układu nerwowego. W związku z tym skuteczne leczenie w przebiegu kiły powinno być rozpoczęte możliwe jak najszybciej po wykonaniu badania potwierdzającego zakażenie.
Objawy kiły
Przebieg choroby dzieli się na dwa etapy:
- Kiła wczesna – to określenie stadium kiły obejmujące pierwsze dwa lata od momentu zakażenia. W pierwszej fazie choroby na około 3 tygodnie od wniknięcia bakterii do organizmu pojawia się objaw pierwotny – wrzód. Jest on bardzo bolesny i towarzyszy mu powiększenie węzłów chłonnych. Zmiana goi się samoistnie po 2-6 tygodniach. Zdarza się, że u szczególnie podatnych pacjentów pojawia się nawet kilka wrzodów oraz zmiany skórne przypominające wyglądem opryszczkę (owrzodzenia). W niektórych przypadkach na początku zakażenia dochodzi do zapalenia pochwy i sromu u kobiet lub żołędzi i prącia u mężczyzn. Kilka tygodni od zakażenia, po ustąpieniu pierwszych objawów, kiła może przyjmować różne postacie. Zachorowaniu na kiłę mogą wtedy towarzyszyć poniższe objawy:
- wysypka,
- powiększenie węzłów chłonnych,
- stan podgorączkowy,
- utrata masy ciała,
- pogorszone samopoczucie,
- bóle głowy.
Dodatkowo w okolicach narządów płciowych i odbytu mogą pojawić się zmiany skórne nazywane kłykcinami płaskimi. Zmiany te są mocno zakaźne, dlatego wymagają szczególnej uwagi. Co ciekawe, zdarza się, że kiła pierwotna przebiega bezobjawowo, jednak wymaga odpowiednio dobranego leczenia.
- Kiła późna – to stadium choroby pojawiające się po 2 latach od zakażenia. U niektórych pacjentów schorzenie przyjmuje postać utajoną i nie daje żadnych objawów, jednak krętek blady wciąż znajduje się w organizmie. Jest to szczególnie niebezpieczne u kobiet w ciąży, ponieważ może dojść do wspomnianego już zakażenia płodu. U blisko 1/3 zakażonych pojawiają się objawy kiły późnej – kiła układu nerwowego oraz kiła układu krążenia. W efekcie może dochodzić do uszkodzenia dużych tętnic, w tym aorty i tętnic mózgowych. Co więcej, u chorych stwierdza się zwiększoną podatność na udary mózgu i niepełnosprawność związaną z urazami rdzenia kręgowego. W późnej postaci kiły mogą pojawić się zmiany skórne, a także charakterystyczne zwyrodnienia kości – guzowate zmiany nazywane kilakami.
Jak można zarazić się kiłą?
Rozpoznanie kiły w większości przypadków dotyczy osób, które zakaziły się bakterią krętka bladego podczas stosunku płciowego, zarówno dopochwowego, jak i oralnego (kiła nabyta bezpośrednia). Zwiększone ryzyko występuje w szczególności u osób mających kilku partnerów seksualnych i niestosujących zabezpieczenia w formie prezerwatywy (co zwiększa też ryzyko zakażenia wirusem HIV). Patogen przedostaje się do organizmu poprzez uszkodzony naskórek, czemu sprzyja mechaniczne tarcie podczas kontaktu seksualnego.
Nie każdy zdaje sobie jednak sprawę, że kiłą można zarazić się także poprzez pocałunek z osobą, u której zmiany chorobowe pojawiły się w obrębie gardła i jamy ustnej. Takie wrota zakażenia stanowią zdecydowanie mniejszy odsetek niż zachorowania po kontakcie płciowym.
Diagnostyka kiły w Innova-Med
Diagnostyka kiły w naszym centrum medycznym wykonywana jest przez doświadczonych lekarzy – wenerologów. Obejmuje ona zlecenie laboratoryjnych serologicznych testów niekrętkowych. Badania krwi obejmują:
- Test USR − standardowy test serologiczny wykonywany w diagnostyce kiły, który często wykorzystywany jest podczas badań przesiewowych. Niestety wyróżnia się on niewielką swoistością i może wykazywać wyniki fałszywie dodatnie. Wymaga więc pogłębionej diagnostyki.
- VDRL − test nieswoisty, który może dawać wyniki fałszywie dodatnie w przebiegu schorzeń uwalniających antygeny lipidowe. Występują one w innych chorobach, jak np. toczeń lub przewlekłe zapalenie wątroby.
Dodatnie wyniki powyższych testów weryfikowane są za pomocą swoistych testów krętkowych – FTA ABS, TPHA oraz TPI. Lekarz może zlecić też pacjentowi wykonanie badania poziomu przeciwciał klasy IgG oraz IgM, które pojawiają się w przypadku zakażenia Treponema pallidum.
Dodatkowo w trosce o dobro pacjenta, u którego zdiagnozowano kiłę, zaleca się również wykonanie diagnostyki w kierunku zakażenia wirusem HIV.
Leczenie kiły przez ginekologów w Innova-Med
Leczenie kiły należy rozpocząć jak najszybciej od zdiagnozowania zakażenia. Warto więc pamiętać, że pojawienie się objawów pierwotnych u pacjenta lub partnera seksualnego powinno skłonić do wizyty w naszym centrum medycznym. Możliwie szybkie rozpoczęcie leczenia pozwala nie tylko uniknąć powikłań związanych z zakażeniem kiłą, ale również skutecznie ogranicza dalsze rozprzestrzenianie się bakterii.
W leczeniu kiły wykorzystuje się antybiotyki – pochodne penicyliny lub jeśli występuje na nie uczulenie – z innych grup. Dawkowanie oraz czas antybiotykoterapii zostaną ustalone indywidualnie przez lekarza na podstawie zdiagnozowanego stadium choroby. Po zakończeniu leczenia ponownie wykonujemy testy serologiczne, aby potwierdzić jego skuteczność. Dodatkowo należy mieć na uwadze, że podjęcie leczenia jest niezbędne także u wszystkich partnerów seksualnych pacjenta.
Co istotne, po zakończeniu terapii organizm nie wytwarza trwałej odporności na bakterię kiły, dlatego możliwe jest ponowne zakażenie. Nasi specjaliści znani są jednak z dyskrecji oraz ze skutecznych metod edukacyjnych, które stanowią ważną metodę profilaktyki zakażeń.
