Specjalizacje

USG jamy brzusznej bywa zalecane pacjentom z podejrzeniem urazów któregoś z organów. Trzeba sprawdzić wówczas czy nie nastąpił wylew wewnętrzny, bo może on być bardzo niebezpieczny dla życia. Dobrze jednak sprawdzić jak wygląda brzuch zanim chirurg przystąpi do jego rozkrawania. USG tego organu może nas też uchronić przed leczeniem inwazyjnym. Może się okazać, że bóle nie wynikają z poważnych przyczyn i można je leczyć dietą i środkami farmakologicznymi. Czasem warto więc zrobić badanie, żeby przekonać się, że nie jest z nami tak źle.

Wskazaniem do wykonania badania ultrasonograficznego jamy brzusznej może być podejrzenie zakrzepicy żył wątrobowych. To groźnie brzmiąca nazwa, ale chorobę można leczyć podając pacjentowi heparynę. Trzeba jednak wykluczyć inne schorzenia. Właśnie takie badanie ultrasonografem pozwala to szybko osiągnąć.

Dla przyszłych rodziców USG jamy brzusznej jest bardzo ważnym momentem. To zwykle pierwszy raz kiedy widzą jak wygląda ich dziecko. Jednocześnie mogą się dowiedzieć czy ciąża przebiega prawidłowo i czy potrzebne będą jakieś dodatkowe działania.

Ponieważ USG jamy brzusznej jest badaniem łatwym i nieinwazyjnym zwykle preferuje się je zamiast badania RTG. Promienie używane podczas robienia zdjęć rentgenowskich są dużo bardziej inwazyjne. W przypadku ciąży mogą poważnie uszkodzić płód. Natomiast ultradźwięki używane w badaniu ultrasonograficznym nie działają szkodliwie dla organizmu. Zaletą tego badania jest również to, że daje natychmiastowy wynik. Do lekarza należy jedynie właściwa interpretacja obrazu, który zobaczył na monitorze i ewentualne zalecenie dalszych badań lub leczenia. W przypadku ciąży możemy dostać na pamiątkę pierwsze zdjęcie naszego malucha.

Co to jest USG tarczycy?

Jest to nieinwazyjne badanie przeprowadzane za pomocą ultrasonografu. Aparat wysyła ultradźwięki w stronę organu i na podstawie tego jak się odbijają buduje obraz tarczycy na monitorze. Dzięki użyciu ultradźwięków o niskiej częstotliwości USG tarczycy jest wyjątkowo bezbolesne i nie wymaga żadnych dodatkowych zabiegów przygotowujących. Natomiast zbudowany z odbitych dźwięków obraz jest dokładny i miarodajny.

Kiedy zaleca się badanie tego typu?

Lekarz może zdecydować, że nasze objawy albo obciążenie genetyczne powinny zostać potwierdzone przez badanie tarczycy. Zwłaszcza osoby, które mają skłonność genetyczną do nowotworów tarczycy, osoby mające wyraźne objawy niedoczynności i nadczynności tego gruczołu. Do badania USG tarczycy kieruje się też pacjentów, którzy mieli wykryte nieprawidłowe stężenie hormonów we krwi.

Czy powinnam/powinienem jakoś się przygotować?

Nie, pacjent nie musi być specjalnie przygotowany do badania. Jeżeli mieliśmy przeprowadzone wcześniej badania np. badanie krwi, to warto wziąć ze sobą wyniki. USG tarczycy zaczyna się od posmarowania szyi specjalnym żelem. Pomaga on w lepszym poruszaniu ultrasonografu po badanej części ciała. W czasie przesuwania głowicy po szyi badający będzie obserwował obraz na podłączonym monitorze i wykonywał zdjęcia, które przekaże pacjentowi. Badanie nie będzie trwało dłużej niż kilkanaście minut i zadaniem pacjenta jest po prostu wyleżeć spokojnie dopóki się nie skończy.

Po zakończonym badaniu dostaniemy wyniki i ewentualne skierowanie na dalsze badania. Może się też okazać, że nie będą one konieczne.

Biopsje

Biopsja stanowi rodzaj zabiegu diagnostycznego polegającego na pobraniu materiału biologicznego z tkanek podejrzewanych o zmiany chorobowe. Materiał pobierany jest w formie wycinka lub drogą aspiracji (zasysanie). Pobrany materiał jest następnie jest badany z wykorzystaniem mikroskopu (badanie histopatologiczne, badanie cytopatologiczne) lub innymi metodami laboratoryjnymi (biopsja płynna).

Biopsja cienkoigłowa (BAC – biopsja aspiracyjna cienkoigłowa)

Jest to najczęściej wykonywany rodzaj biopsji. Pozwala na pobranie materiału cytologicznego (w postaci komórek, a nie wycinka tkanek, jak ma to miejsce w przypadku materiału histologicznego) i ocenę, czy są to komórki nowotworowe czy też zdrowe.

Badanie polega na aspiracji (zasysaniu) komórek z badanej tkanki poprzez wkłucie strzykawki z cienką igłą. Materiał należy jak najszybciej umieścić w pojemniku z płynem utrwalającym (np. 70% spirytus). Po przesłaniu utrwalonego materiału do pracowni histopatologicznej jest on barwiony i może być od razu oceniony przez histopatologa pod mikroskopem.

Często biopsja jest niediagnostyczna, to znaczy, że nie można ocenić pobranego materiału, ze względu na zbyt długi czas od pobrania do utrwalenia materiału biopsyjnego, dlatego ważna jest metodologia wykonania biopsji cienkoigłowej.

Mogą też wystąpić błędy w rozpoznaniu wynikające z nieodpowiedniego miejsca pobrania materiału (obok guza) lub jeśli w obrębie guza doszło do martwicy (wówczas pobrane komórki są martwe lub świadczą o stanie zapalnym). W takiej sytuacji należy ponownie wykonać biopsję cienkoigłową albo dążyć do uzyskania rozpoznania inną metodą diagnostyczną (np. biopsją gruboigłową lub biopsją otwartą).

Biopsja cienkoigłowa ma szerokie zastosowanie w przypadku raka piersi (zarówno badanie guza pierwotnego jak i węzłów chłonnych), czerniaka (ocena węzłów chłonnych), raka ślinianki, raka tarczycy i innych. W przypadku diagnostyki powiększonych węzłów chłonnych nie zaleca się wykonywania biopsji cienkoigłowej lecz biopsji otwartej (pobrania do badania całego lub części węzła chłonnego).

Dietetyka to gałąź nauki zajmująca się tematyką prawidłowego odżywiania, które dostarcza niezbędnych składników odżywczych zarówno osobom zdrowym, jak i chorym.

Dietetyków można śmiało określić mianem specjalistów interdyscyplinarnych, gdyż posiadają oni dodatkowo wiedzę z zakresu anatomii, biochemii, medycyny, a także psychologii.

Endokrynolog to lekarz zajmujący się zaburzeniami funkcjonowania gruczołów wydzielania wewnętrznego. Do gruczołów tych zaliczamy: tarczycę (z którą najczęściej endokrynologa kojarzymy), przytarczyce, jajniki, jądra, podwzgórze, przysadkę, nadnercza oraz trzustkę. Zaburzenia w funkcjonowaniu tych narządów określane są często jako zaburzenia hormonalne, ponieważ powodują nadmiar bądź niedomiar konkretnego hormonu.

Na czym polega fizjoterazpia uroginekologiczna? Wielu pacjentów w pierwszej chwili ta nazwa wprowadza w zakłopotanie. Czy to pomoże na moje dolegliwości? – zastanawiają się. Dlatego postanowiliśmy wyjaśnić czym zajmuje się ta specjalizacja.

Wiele osób narzeka na gubienie moczu. Może się to zdarzyć podczas kaszlu, kichania, wstawania z pozycji siedzącej albo wykonywania intensywnych ćwiczeń (bieganie, skoki). To nie jedyny problem, z którym poradzisz sobie dzięki fizjoterapii uroginekologicznej. Oprócz tego możesz mieć następujące objawy:

• częste oddawanie moczu
• skąpomocz (niewielkie ilości oddawanego moczu, przerywany strumień moczu)
• uczucie „zatkania” pęcherza
• nietrzymanie stolca i gazów
• częste zaparcia
• ból podczas stosunku
• bolesne miesiączki
• gazy pochwowe
• uczucie luzu lub ciała obcego w pochwie
• żylaki pochwy i odbytu
• bóle w okolicy podbrzusza, spojenia łonowego, kości łonowej
• bóle kręgosłupa
• skurcze łydek (szczególnie w okresie ciąży)
• problemy z mięśniami brzucha po cięciu cesarskim i nacięciu pochwy

A może dolega ci coś więcej w okolicy tych narządów? Te dolegliwości są czasem bardzo dokuczliwe, a trudno o nich mówić otwarcie. Najlepiej wykonać telefon do fizjoterapeuty uroginekologicznego, skonsultować swoje objawy i umówić się na wizytę. W naszej przychodni na Kabatach istnieje możliwość konsultacji telefonicznej i internetowej. Jeżeli objawy okażą się wynikiem więcej niż jednego schorzenia, to masz dostęp do większej ilości specjalistów.

Nie musisz się obawiać poważnych zabiegów ani wyczerpujących ćwiczeń. Fizjoterapia uroginekologiczna polega przede wszystkim na stymulacji i ćwiczeniu mięśni przepony miednicy. To niesamowite jak trochę elektrostymulacji i ćwiczeń może wpłynąć pozytywnie na nasze samopoczucie i codzienne funkcjonowanie.

Do fizjoterapeuty uroginekologicznego warto zgłosić się też kiedy planujesz ciążę lub jesteś po porodzie. Nawet jeżeli nie masz poważnych dolegliwości, to fizjoterapia pomoże ci zapobiegać ich powstawaniu lub pogłębianiu. Dbając o prawidłowe funkcjonowanie mięśni przepony miednicy oszczędzisz sobie wielu kłopotów zdrowotnych i towarzyskich w przyszłości.

Gastrolog (gastroenterolog) to lekarz trudniący się diagnostyką i leczeniem chorób i dolegliwości związanych z poszczególnymi częściami układu pokarmowego, takimi jak:

• przełyk
• jelito grube
• wątroba
• drogi żółciowe żołądka
• dwunastnica
• jelito cienkie
• trzustka

Konsultację gastrologiczną warto zaplanować w momencie wystąpienia dolegliwości takich jak:

• bóle żołądka i wzdęcia
• pieczenie w przełyku
• bóle wątroby
• mdłości
• zaparcia lub biegunki
• uczucie pełności
• odbijanie
• problemy z przełykaniem
• utrata apetytu

Konsultacja z lekarzem jest wskazana również, jeśli pacjent zauważy śluz lub krew w stolcu czy nagły, niewyjaśniony spadek wagi.

Ginekolog specjalizuje się w diagnostyce i leczeniu chorób układu płciowego kobiet. Ważnym elementem jego pracy jest również profilaktyka, w zakresie schorzeń układu płciowego, która pozwala uchronić pacjentki przed groźnymi dolegliwościami. Ginekolog skupia się przede wszystkim na opiece nad kobietami w okresie rozrodczym, jednak do jego gabinetu przychodzą pacjentki w każdym wieku. Wykonuje różne badania diagnostyczne (cytologia, badanie dwuręczne, ultrasonografia) oraz dobiera właściwe dla pacjentek metody antykoncepcji.

Często kobiety decydują się na wizytę u ginekologa dopiero w przypadku dolegliwości ze strony układu rozrodczego. Tymczasem wizyty w gabinecie ginekologicznym należy odbywać regularnie. Dlaczego? Po pierwsze pozwalają one na ocenę stanu zdrowia, po drugie mogą uchronić przed rozwojem groźnych dla zdrowia i życia chorób.

Przedmiot zainteresowań internisty stanowi profilaktyka, diagnozowanie i leczenie chorób narządów wewnętrznych. Interna stanowi specjalizację bardzo szeroką, a internista niejednokrotnie jest pierwszym lekarzem, do którego udają się pacjenci uskarżający się na rozmaite dolegliwości związane z funkcjonowaniem całego organizmu bądź konkretnych jego organów.

Posiadając wiedzę całościową dotyczącą ludzkiej fizjologii, internista ma zdolność możliwie najszybszego zdiagnozowania pacjenta w odniesieniu do schorzeń praktycznie wszystkich układów w organizmie człowieka, a dodatkowo:

• chorób alergicznych
• chorób reumatycznych
• zaburzeń endokrynologicznych

Kardiologia to taka dziedzina medycyny, która na pewnym etapie życia może być potrzebna każdemu. Serce jest jednym z najważniejszym organem podtrzymującym nasze życie. Trzeba o nie dbać, nawet kiedy jesteśmy zdrowi i silni. Dlatego mieszkańcy Kabat z pewnością docenią, że mają dostęp do lokalnego kardiologa w gabinecie przyjaznym dla pacjenta.

Istnieje wiele schorzeń, które wymagają pomocy specjalisty od serca i układu krwionośnego. Od niewydolności, poprzez różne wrodzone wady, aż do okazjonalnych osłabień czy nawet stanów zapalnych. Osoby, które są po zawale lub udarze powinny składać w gabinecie kardiologicznym regularne wizyty. Ich stan musi być monitorowany jeszcze przez pewien czas po przebytym stanie ciężkim. Dotyczy to nawet osób, które uważają, że czują się całkiem nieźle. Kontrola pracy serca i sprawności układu krwionośnego może być kluczowa dla ich przeżycia na dłuższą metę.

Kardiolog na Kabatach i nie tylko jest też coraz bardziej potrzebny osobom młodym. Siedzący tryb życia, jedzenie fast foodów i innych pokarmów wysoko przetworzonych, a także przebywanie w miastach skażonych smogiem sprawiają, że serce jest przeciążone. Coraz młodsze osoby chorują na dolegliwości niegdyś uznawane za typowe dla osób po 40-ce. Jeżeli uda się część tych dolegliwości wyeliminować dzięki poradom kardiologa, to młode pokolenie będzie silniejsze i będzie miało szansę na lepsze życie.

Czasami dolegliwości, które wydają się mieć inne podłoże np. często omdlenia, mogą wskazywać na choroby serca. W takim wypadku należy przeprowadzić odpowiednie badania i rozpocząć leczenie. Kardiolog na Ursynowie ma do dyspozycji podstawowy sprzęt do badań. Dzięki temu np. USG serca możemy wykonać na miejscu, w trakcie wizyty u specjalisty.

Trzeba sobie powiedzieć wprost: starzejemy się i czas ma na nas nieubłagany wpływ. Jedni szybciej, inni wolniej. Zależy to od wielu czynników: zarówno od naszej biologii (m.in. wiek, płeć, czynniki genetyczne, poziom hormonów), ale w głównej mierze od naszego stylu życia i środowiska, w którym przebywamy. Przede wszystkim nadmierna ekspozycja na promienie słoneczne i palenie tytoniu napędza nam naturalny proces starzenia. Szczególnie niekorzystna jest kombinacja obu wymienionych czynników: promienie UV uszkadzają włókna budujące skórę i warunkujące jej jędrność oraz elastyczność, natomiast przewlekłe palenie papierosów powoduje słabsze ukrwienie skóry, przez co z biegiem lat skóra, przez niewystarczające odżywienie od środka, staje się znacznie cieńsza i bardziej wiotka, ma też słabszy potencjał regeneracyjny.

Z czym to się wiąże? Zaczynają nam się pojawiać zmarszczki. Pierwsze w miejscach zwiększonej mimiki-na czole, w okolicy międzybrwiowej, wokół ust i oczu. W kolejnych etapach tkanki, z poszczególnych pięter twarzy grawitacyjnie suną w dół- pojawiają się głębokie bruzdy nosowo-wargowe, linie marionetki i tzw. chomiki. Część z Państwa zapewne pomyśli, że trzeba umieć starzeć się z godnością. Jasne! W pełni się zgadzam, gdyby nie mały szkopuł- emocje przewlekle wyrażone na naszej twarzy mają wtórny wpływ na nasze samopoczucie. Mówi o tym tzw. hipoteza mimicznego sprzężenia zwrotnego.

Wyrażając pozytywne emocje najczęściej się uśmiechamy, a przy emocjach negatywnych na twarzy pojawia się taki czy inny grymas. Jest to komunikacja niewerbalna naszego ciała. Przy utrwalonych zmarszczkach, np. lwiej zmarszczce gładzizny, nie dość, że jesteśmy negatywnie odbierani przez inne osoby, to dodatkowo taki przewlekły grymas- drogą aferentnych włókien nerwowych, pochodzących ze skóry i mięśni- może mieć zwrotnie negatywny wpływ na naszą psychikę i obciążać nas emocjonalnie, modyfikując nasz podstawowy nastrój. Dlatego warto się zastanowić czy aby na pewno zmarszczki i coraz bardziej obwisła skóra są tylko defektem kosmetycznym?

Kiedy zatem zacząć korzystać z zabiegów medycyny estetycznej? Odpowiedź brzmi: im wcześniej tym lepiej. Pierwsze oznaki starzenia pojawiają się niekiedy już po 20. roku życia, a wachlarz zabiegów medycyny estetycznej jest w dzisiejszych czasach na tyle bogaty, że zabiegi można dopasować do osób w każdym wieku i o każdym stanie skóry: od profilaktycznych (np. mezoterapia, zwiększająca głębokie nawilżenie skóry lub tkanek podskórnych), przez profilaktyczno-lecznicze (np. toksyna botulinowa, która przynosi największe korzyści przy jeszcze nieutrwalonych zmarszczkach dynamicznych) do typowo leczniczych (np. wypełnianie głębokich bruzd kwasem hialuronowym lub kolagenem czy własną tkanką tłuszczową, a także wolumetria twarzy, dająca spektakularny, acz naturalny efekt odjęcia lat).

Przedmiot pracy lekarza pediatry stanowi diagnozowanie oraz leczenie chorób oraz dolegliwości występujących u pacjentów od wieku niemowlęcego do 18. roku życia.

Dzięki ogromnemu zasobowi wiedzy z różnych dziedzin medycyny, lekarz ten może dobrać prawidłową terapię zarówno dla drobnych schorzeń, jak i tych mających podłoże genetyczne, a także uwarunkowanych psychologicznie lub psychospołecznie.

Wystąpienie u dziecka dolegliwości takich jak:

• podwyższona temperatura
• kaszel
• katar
• biegunki, zaparcia, wymioty
• wysypki oraz zmiany skórne
• nadmierna płaczliwość
• osowiałość, brak reakcji na bodźce zewnętrzne (gesty, głos, zmiany wyrazu twarzy)
• nadpobudliwość
• wzdęty brzuch
• brak apetytu
• trudności występujące w karmieniu piersią bądź sztucznym
• nadmierne ślinienie się
• nadmierna senność bądź problemy ze snem
• opóźniony rozwój ruchowy czy inne symptomy zdradzające potencjalne wady rozwojowe

powinno stanowić w oczach odpowiedzialnego rodzica przesłankę do udania się ze swoim dzieckiem do lekarza pediatry.

Ponadto warto podkreślić istotność odbywania u pediatry wizyt kontrolnych, z których pierwsza powinna odbyć się między czwartym a siódmym miesiącem życia dziecka. Podczas jej trwania dziecko jest ważone i mierzone. Dodatkowo, lekarz przeprowadza badanie ciemiączka, skóry oraz mięśni dziecka. Jeśli badanie to wykaże nieprawidłowości, maluch zostaje następnie skierowany do odpowiedniego specjalisty, który poszerzy testy diagnostyczne.